Je loopt over van het werk, hebt een hectische privésituatie of je begrijpt simpelweg iets niet. Uiteraard doe je jou best om het ZELF eerst op te lossen, te begrijpen, te fixen. Ondertussen kom je erachter dat het je superveel tijd en energie kost en je het nóg niet weet of gefixt hebt. Aarrrrghhhh…… Je komt er zelf niet meer uit en dan nóg kies je ervoor om niet de hulpvraag te stellen. Logisch gedrag als je kijkt naar de werking van je brein.
Waarom is het toch zo moeilijk om hulp te vragen aan een ander?
Waarom voelen we daar zo’n weerstand voor?
Denk maar aan je man of vader (ligt aan je leeftijd ;)) die té koppig was en liever een rondje extra reed dan uit de auto te stappen en om hulp vroeg ;).
Waarom het dan moeilijk is om hulp te vragen aan een ander?
Omdat we ons dan kwetsbaar moeten opstellen.
En als er íets is wat de meeste mensen doodeng vinden, is het wel om zichzelf kwetsbaar op te stellen.
De grap is, wanneer ik dit met de meeste klanten, vrienden of familie bespreek, dat zij zich hier (bijna altijd) niet bewust van zijn.
We vinden het eng om interne processen (gedachtegangen) van het brein te delen met anderen. We zijn bang dat we, door een bepaalde hulpvraag te stellen, incapabel, ongeschikt, onkundig, niet goed genoeg gevonden worden door diegene aan wie je hulp vraagt.
Misschien denk je op het moment zelf vooral: ‘Ik wil anderen niet tot ‘last’ zijn. Niet omdat ik bang ben om niet goed genoeg gevonden te worden.’
Dan wil ik je graag bewust van maken dat ook ‘een ander niet tot last willen zijn’ betekent dat je jezelf niet goed genoeg vindt. Want waarom mag jij een ander niet ‘tot last’ zijn? Ben jij het niet waard? Ben jij niet goed genoeg? Mag jij er niet zijn?
En als het bij jou om de onbewuste schaamte gaat, wil ik je benadrukken dat schaamte niets meer en niets minder is dan de interne bevestiging dat jij je niet goed genoeg voelt. En dat je de lat hoog legt voor jezelf.
Dit is zo zonde, want om hulp vragen is het meest krachtige wat je kunt doen voor jezelf. Voor elk probleem is een antwoord te vinden, alleen heb je wel de moed nodig om de stap te zetten om hulp te vragen.
Hoe vaak zitten we onszelf eerst niet in de weg? Of het nou een vraagstuk is op kantoor of een privé vraagstuk. Waarom durven we ons niet over onze angsten heen te zetten?
Waarom is dat voor de meeste mensen zo verdomde lastig?
Dit komt door je brein.
Je brein is er niet om je gelukkig te maken, maar om je te laten overleven.
In de oertijd, toen we als jagers en verzamelaars leefden, leefden we in groepen.
In de groep was het van belang dat je ertoe deed en dat je geliefd was.
Mensen die vervelend of onsympathiek gevonden werden, werden buitengesloten.
Buitensluiten in die tijd was levensbedreigend, want de kans was groot dat je het niet overleefde in je uppie in de wildernis.
Gelukkig hoeft dat nu niet, maar die overlevingssignalen vuren nog steeds dezelfde stofjes af in het brein, waardoor je je angstig voelt. En waardoor het zo onbewust ertoe doet dat je goed genoeg gevonden wordt door je huidige ‘tribe’ (collega’s).
Denk maar aan alle snel optrekkende mensen op de weg 😉
Of mensen die zich continu aan het bewijzen zijn.
Waarom eigenlijk? En voor wie probeer je jezelf te bewijzen?
En hoe bewijs je iets voor een ander door geen hulpvraag te stellen?
Hoe vaak komt het niet voor dat we onze mond houden in een vergadering bij het vragenrondje, ook al snappen we iets niet?
Wie houd je voor de gek? Jezelf of die ander?
Wat wil je bewijzen door geen vraag te stellen?
Ik weet uit eigen ervaring hóe moeilijk het is om hulp te vragen en om je zo kwetsbaar op te stellen. Het voelt alsof je naakt voor die ander staat en die ander alles kan zien. Al je interne strubbelingen en onzekerheden. Die interne zaken die we maar al te graag afgeschermd willen houden voor de buitenwereld.
Alleen kan ik, ook weer uit eigen ervaring, zeggen dat wanneer we ons kwetsbaar opstellen en hulp durven te vragen, dat alles makkelijker en lichter wordt.
En dat het allemaal meevalt wat een ander van je vindt of over je denkt.
Je komt erachter dat je brein je voor de gek heeft gehouden.
Zoals Brené Brown het mooi zegt: ‘vulnerability is our most accurate measurement of courage.’
Heb de ballen en vraag om hulp.
Succes!
